برگزاری جشنواره منطقهای شعر تمداربیت دراردل
تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۸۵۸۰۰
به گزارش خبرگزاری خبرانلاین استان چهارمحال وبختیاری حجت الله شیروانی در برنامه بزرگداشت سعدی شیرازی که با حضور جمعی از شاعران و ادب دوستان در سالن مهرگان فرهنگسرای شهر اردل برگزار شد، افزود: تلاش آن است که جشنواره نامآشنای تمداربیت در حوزه شعر گویشی، تیر امسال با دعوت از شاعران منطقه زاگرس نشین رقم بخورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی تصریح کرد: رویدادهای ادبی و هنری که تجربه برگزاری آنها فراتر از یک دهه است به عنوان بخشی از هویت فرهنگی مناطق و استان شناخته میشوند و امید میرود با تداوم برگزاری آنها بتوان علاوه بر ایجاد رونق و شور ادبی میان شاعران و اهالی فرهنگ و ادب، زمینه لازم برای ورود شاعران جوان و پرورش استعدادهای جدید بهویژه در حوزه شعر گویشی را نیز فراهم کرد.
معاون فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری در ادامه با نکوداشت هفته فرهنگی سعدی شاعر بلند آوازه ایرانی گفت: بزرگانی که گفتار و اندیشههای سعدی را بررسی کردهاند بر این نکته اشاره دارند که وی، اجتماعیترین، سیاسیترین و امروزیترین شاعر پارسیگوی به شمار میرود و او را میتوان شاعر زندگی نامید.
وی اظهار داشت: برگزاری برنامههای نکوداشت بزرگانی همچون سعدی لازمه جامعه امروز است چرا که با وجود هجمههای فرهنگی مختلف، توجه به مفاخر و مشاهیر، تاثیر قابل توجهی در تثبیت و تقویت هویت ملی دارد و تکیه بر داشتهها و سرمایههای فرهنگی و معرفی هرچه بهتر آنان، توان رویارویی فرهنگی را ارتقا میدهد.
سراینده مجموعه رباعی «باران بزند به شیشه آن وقت بهار...» هم در این برنامه با اشاره به اینکه سخن گفتن درباره سعدی به گونه ای آسان و در عین حال سخت است، گفت: بزرگان بسیاری در تاریخ ادبیات ایران فرهنگی در سرودن اشعار پارسی زبانزد هستند اما عنوان استاد سخن به سعدی شیرازی تعلق دارد و همگان، چیرهدستی او در نثر و نظم را معترف هستند.
وحید برزگر قهفرخی افزود: جامع الطراف بودن سعدی را میتوان علت نامگذاری او به عنوان استاد سخن دانست چرا که او هم در قالب و هم در مضمون تمام کوچههای فرهنگ و ادب را قدم زده و به هر بنبستی از این حوزه سرک کشیده است.
وی یادآور شد: شاعر شیرینسخن قرن هفتم هجری در ادبیات عرفانی، طنز، انتقادی، اجتماعی، غزل و تمثیل و هر آنچه از شاخههای ادبی شناخته میشود دارای اثر است و همین خصوصیت اوست که موجب شده نام و سخن او تا دیگر ممالک جهان نیز نفوذ کند و پذیرفته شود.
این شاعر چهارمحال و بختیاری در ادامه به وجود تناقضهای آشکار در گفتار سعدی اشاره و تصریح کرد: این تناقضات را نمیتوان ضعف او دانست چرا که با بررسی کامل سخنانش میتوان دریافت که سعدی این تنقاض را دانسته و با آگاهی به کار برده است و این فرصت را در اختیار خواننده قرار میدهد تا خود به قضاوت بپردازد.
ازهمگسیختگی اندیشه از جمله چالشهای نامتعارف امروز است
یکی از نویسندگان و پژوهشگران چهارمحال و بختیاری هم در بخش دیگری از این برنامه با اشاره به گفتاری از شیخ اجل که میفرماید؛ سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی به عمل کار برآید به سخندانی نیست، این سخن وی را نشانهای از احترام سعدی به اصالت عملگرایی دانست.
لهراسب قلی پور افزود: ازهمگسیختگی اندیشه از جمله چالشهای نامتعارف امروز است اما سعدی در زمانه خود و در هنگامهای که ایران گرفتار ازهمگسیختگی فرهنگی و از بین رفتن بنیانهای چند هزارساله خود پس از هجوم مغولان بود، اندیشیدن به اصالت، هویت و فرهنگ ایرانی را ملاک خود قرار داد.
وی تصریح کرد: سعدی در دورانی که پرداختن به هویتهای اصیل به نوعی کفرآمیز به شمار میرفت بار پاسخ دادن به نیاز ایرانیان برای بازگرداندن ایران به خرد و عظمت را به دوش کشید.
قلی پور با تاکید بر آزاد منشی و بزرگی سعدی، او را قرینهای بر فردوسی دانست و یادآور شد: او آنچنان ایران را دوست دارد که برای پاسداشت عظمت آن، وجود خود را تقدیم میکند و سعدی ستایشگر ایران و انسانیت است.
این پژوهشگر چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: امروز بزرگانی همچون سعدی، فردوسی، حافظ و مولانا به دفاع از فرهنگ ایران اسلامی مشغولند که در این میان سعدی جایگاه ویژهتری را به خود اختصاص داده است.
گفتنی است، برنامه بزرگداشت سعدی شیرازی به مناسبت هفته گرامیداشت این شاعر بزرگ نام پارسیگو با همکاری نهادها، انجمنها و دستگاههای اجرایی اردل در سالن مهرگان این شهر برگزار شد. در این برنامه جمعی از شاعران به خواندن اشعار خود پرداختند و دختران خردسالی هم قصاید و غزلیات سعدی را برای جمع حاضر قرائت کردند.
همچنین سیزدهمین دوره جشنواره شعر گویشی تمداربیت مرداد ۹۸ با حضور ۱۳۹ شاعر از ۹ استان زاگرسنشین در ادل برگزار شد.
46
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898920منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: استان چهارمحال و بختیاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شعر چهارمحال و بختیاری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۸۵۸۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است
ایسنا/لرستان یک نویسنده و پژوهشگر معتقد است: جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است.
محمدجعفر محمدزاده امروز (۱۵ اردیبهشت ماه) در دومین نشست ایوار درباره شعر میرنوروز که در محل دانشنامه مطبوعات ایران برگزار شد، بیان کرد: بازخوانی اشعار عرفانی و تعلیمی میرنوروز نشان میدهد جایگاه این شاعر مهم عصر صفوی در گنجینه شعر فارسی مغفول مانده است. شاعرانی مانند میرنوروز را باید از نگاه ملی ارزیابی کرد و بررسی آثار او باید مقوم هویت ملی ما در چارچوب ایران فرهنگی باشد.
رئیس دانشنامه مطبوعات ایران ادامه داد: اگرچه وجه غالب اشعار میرنوروز سبک هندی بوده، اما تاثیرپذیری او از شاعران سبک عراقی و آثار شاعرانی مانند نظامی مشهود است.
نویسنده کتاب «بیداری در باغ مومیایی» افزود: همانطور که امروزه بیش از ۴۰۰۰ رباعی الحاقی و منسوب به خیام وجود دارد، به دلیل تفوق وجه شاعرانگی و تاثیرگذاری میرنوروز بر ادبیات منطقه، اشعار فراوانی به این شاعر شیفته منسوب شده است که باید با نگاه علمی سره را از ناسره شناسایی کرد.
شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است
علیاکبر شکارچی، موسیقیدان و فرهنگپژوه نیز در این نشست گفت: میرنوروز شاعری وارسته و آزاده بود که شعرش آمیخته با عشق و هنر است، گویی دست او در جیب خدا بوده است. شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است و تا شاعری درونش پالایش نشده باشد اشعار پرشور دینی نمیتواند از درون او بجوشد.
مولف کتاب «بیست ترانه کهن لری» تاکید کرد: اینکه تمنیات در کنار الهیات در شعر میرنوروز وجود دارد طبیعی و برخاسته از حقیقت روح انسان است. توجه به تمایلات نفسانی و ابعاد جسمانی بخشی از وجود آدمی است و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد.
خالق «کوهسار» و «بهارباد» با بیان خاطراتی از شکلگیری گروه چاووش در کنار اساتیدی مانند حسین علیزاده و زندهیادان هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان، افزود: ملودیهای لری برخاسته از زندگی و طبیعت است و شعر میرنوروز نقش مهمی در بالندگی موسیقی لری داشته است.
«میرنوروز» شاعری است که باید از نو شناخت
کرم علیرضایی، نویسنده کتاب «میرنوروز، شاعر ناشناخته» نیز در دومین نشست ایوار، با اشاره به اینکه نگاه به میرنوروز باید تعدیل شود و تغییر کند و شخصیت این عارف و منتقد زمانه خود به درستی شناخته شود، گفت: دو چهره بودن این شاعر شیفته طبیعت شعر او است و نباید گاهی او را اهریمنی و گاه اهورایی دانست تا آنجا که امروز در زیستبوم او هیچ کوچهای حتی به نام او نیست.
مولف «ترانههای لری میرنوروز» به جنبههای عاطفی شعر میرنوروز اشاره و اظهار کرد: آنیمای عشق در شعر میرنوروز تبلور دارد که نباید آن را هرزه پویی تلقی کرد.
علیرضایی افزود: سه نوع زن در شعر میرنوروز برجسته است، زن اهورایی، زن اهریمنی و زن آرمانی و آنیمایی که جای بررسی روانشناختی دارد.
میرنوروز شاعری سرآمد به لحاظ سبکی و زبانی است
فرزین رسایی، مترجم و زبانشناس نیز در دومین نشست ایوار گفت: بررسی احوالات میرنوروز در پژوهشهای امروز مغفول مانده است و توقع میرفت ادیب و محقق ارجمندی مانند عبدالحسین زرینکوب، در کارنامه آثار خود به معرفی شعر میرنوروز میپرداخت.
وی آشناییزدایی را هنر محتوم شاعران خواند و بیان کرد: در شعر میرنوروز هنجارگریزی و هنجارآفرینیهای بسیار به چشم میخورد.
او ادامه داد: موسیقی شعر میرنوروز چه به لحاظ آوایی و موسیقی بیرونی و چه به لحاظ ساختار عمودی و موسیقی درونی سرشار از ابتکار و نوآوری شاعرانه است.
این مترجم و پژوهشگر زبان افزود: اشعار بسیاری به میرنوروز نسبت داده میشود که به دلایل سبکی و محتوایی میتوان آنها را شناسایی کرد و از دیوان او سترد.
رسایی با اشاره به ترجمهناپذیری شعر، گفت: در جغرافیای میرنوروز مردم سرشت شاعرانه دارند و اتفاق زبانی در شعرهای میرنوروز و پدیدارشناسی شعر او شایسته بررسی بیشتر است.
دوری میرنوروز از مراکز رسمی شعر عصر صفوی باعث غیبت او از تاریخ پژوهشهای ادبی است
در ادامه این نشست، یادداشت عبدالجبار کاکایی، شاعر خوانده شد. او با اشاره به اینکه بیتوجهی میرنوروز به مرکز توسعه سبکهای ادبی در قرن دوازدهم که اصفهان و شیراز بود، سبب شد تا در تاریخ پژوهشهای ادبی کمتر از او یاد شود، تاکید کرد: میرنوروز بیش از نیایشنامههای فارسی و تحمیدیههایش به واسطه مفردات گویش لری بین اهالی زاگرس طرف توجه بوده است. البته بین تحمیدیهها و نعتهایش تا آثار غنایی از جهت فصاحت و بلاغت فاصله معناداری است که احتمالا به سیر تجارب شاعر برمیگردد.
شاعر آثار «سالهای تاکنون» و «آوازهای واپسین» با اشاره به سطح زیباشناختی آثار میرنوروز، افزود: قصههای عاشقانه برساخته از تک بیتهای میرنوروز، روال عادی تاریخنویسی بومی سرزمین ماست که نیاکان ما در آثار نوابغ و نخبگان به بازکاوی رویاهای خویش میپرداختند.
بازکاوی آثار شاعرانی مانند میرنوروز، مقوم زبان فارسی است
ساسان والیزاده، نسخهشناس و فعال فرهنگی و رسانهای هم که در نشست ایوار بهعنوان کارشناس مجری حضور داشت، بیان کرد: جورچین گنجینه زبان فارسی با بازکاوی آثار شاعرانی مانند میرنوروز کامل میشود و کشف و معرفی این آثار مقوم زبان فارسی است.
شاعر کتاب «هانا و بوطیقای ایوار» درباره جایگاه زن در آثار میرنوروز، گفت: میرنوروز شاعری است که زندگی در آثار او نبض تندی دارد. زنستایی در شعر میرنوروز لطافتی دلنشین به اشعار او داده است، آنچنان که با آشناییزدایی در شعر، استعاره «هِل» را برای معشوق به جای تصویر تکراری «گُل» به کار میبرد که توجه به ارجاعات مفهومی و آرامشبخشی این واژه نشان از معماری لطیف ذهن این شاعر دارد.
وی درباره نشستهای ایوار توضیح داد: این حرکت فرهنگی مستقل هر ماه با نکوداشت یک چهره یا بازکاوی یک مسأله فرهنگی در بازآفرینی و معرفی فرهنگ لرستان در آیینه هویت و فرهنگ ملی تلاش دارد.
ارجاعات پژوهشی ما به آثار سیاحان است
اسعد غضنفری، فعال فرهنگی نیز در مراسم نکوداشت مقام میرنوروز، شاعر عصر صفوی، با تاکید بر اینکه به علت غلبه نداشتن رویکرد پژوهشی و بیتوجهی به پژوهشگران بومی، ارجاعات و رویکرد ما در تحقیقات به آثار سیاحان غربی است، افزود: برای بازیابی هویت واقعی فرهنگ لرستان ضرورت دارد پژوهشگران به بازخوانی و بازیابی اسناد و منابع دست اول این جغرافیا دست یازند.
این فعال فرهنگی با اشاره به مرارتها و نحوه جمعآوری و تصحیح کلیات دیوان میرنوروز توسط زندهیاد استاد اسفندیار غضنفری امرایی در سال ۱۳۴۷ گفت: در آن زمان بهجز در موسیقی، میرنوروز شناختهشده نبود و این میرعارف خداشناس را به نام شاعری لاابالی و هرزهگرد میشناختند.
انتهای پیام